An Evaluation of Exogen Islet Amyloid Polypeptide Injection Efficacy on Interleukin-1Beta and Glycemia in Nondiabetics, Streptozotocin-Induced Diabetics and Rats with Islet Transplantation

Objectives: This study aims to investigate the effect of exogen amylin injection on interleukin-1beta (IL-1b) and glycemia levels in healthy, diabetic, with transplantation and with amylin injection rats. Materials and methods: S ubjects w ere o btained f rom I stanbul U niversity, I nstitute o f E xperimental M edical R esearch, Department of Laboratory Animal Biology and Biomedical Application Techniques. Twenty-four inbred Wistar albino rats weighing between 200-280 g and at 4-6 month of age were utilized. Non-transplantation groups were composed of 12 males-12 females, while transplantation groups were composed of 24 male recipients-72 female donors. Islets were isolated from three donors for each recipient animal. The subjects firstly divided into two main groups, including those with transplantation and non-transplantation. Then they were divided into diabetic (STZ) or non-diabetic and/or with amylin injection (A) or non-amylin injection groups. A total of eight groups were generated including healthy control (C), healthy + amylin (A), STZ diabetic (STZ), STZ diabetic + amylin (STZ A), transplantation (TX), transplantation + amylin (TX A), STZ diabetic + transplantation (STZ TX) and STZ diabetic + transplantation and amylin (STZ TX A). Blood collection and glucose measurement were done for three days in all groups [four to five days after STZ injection (Sigma Aldrich 55 mg/kg), subsequent to transplantation (700±100 islet) and two hours after amylin injection (Bachem 30 µg/kg]. Interleukin-1b measurement was performed in serum with Luminex method, whereas islet transplantation was carried out via vena porta to liver with laparotomy surgery under general anesthesia. Results: Interleukin-1b level was significantly increased on the first day in TX A, STZ A and STZ TX A groups compared to controls (p<0.01, p<0.05, p<0.05), in TX A compared to TX group (p?0.001) and in STZ TX A group compared to STZ group (p<0.05). Glucose levels were decreased in group A and TX A groups compared to controls (p<0.01, p<0.001). TX A first day glucose levels were lower compared to A group (p<0.05) (*p<0.05, **p<0.01, ***p<0.001). Conclusion: The increase of IL-1b after transplantation observed particularly in TX A group may indicate the hazardous effect of amylin accumulation. However, concomitant decrease of glucose may be due to glycoregulatory role of amylin and nonrejected islets. The mechanism of amylin must be further investigated.

Ekzojen Adacık Amiloid Polipeptid Enjeksiyonunun Diyabetli Olmayan, Streptozotosin ile Tetiklenmiş Diyabeti Olan ve Adacık Nakli Yapılan Sıçanlarda İnterlökin-1Beta ve Glisemi Düzeyleri Üzerine Etkinliğinin DeğerlendirilmesiEkzojen Adacık Amiloid Pol

Amaç: Bu çalışmada sağlıklı, diyabetli, nakil yapılan ve amilin enjeksiyonlu sıçanlarda interlökin 1beta (IL-1b) ve glisemi düzeylerine ekzojen amilin enjeksiyonunun etkisi araştırıldı. Gereç ve yöntemler: Hayvanlar, İstanbul Üniversitesi Deneysel Tıp Araştırma Enstitüsü Deney Hayvanları Biyolojisi ve Biyomedikal Uygulama Teknikleri Anabilim Dalı’ndan tedarik edildi. Her biri 200-280 g olan 4-6 aylık 24 eşsoylu Wistar albino sıçanlar kullanıldı. Nakil yapılmayan gruplar 12 erkek-12 dişi, nakil yapılan gruplar ise toplam 24 erkek alıcı-72 dişi verici hayvandan oluşturuldu. Her bir alıcı hayvan için üç donörden adacık izole edildi. Hayvanlar öncelikle nakil yapılan (TX) ve nakil yapılmayan olarak iki ana gruba ayrıldı. Bunlar da kendi arasında diyabetli (STZ) ve diyabetli olmayan, ayrıca amilin enjeksiyonlu (A) ve amilin enjeksiyonsuz olarak gruplandırıldı. Sağlıklı kontrol (C), sağlıklı + amilin (A), STZ diyabetik (STZ), STZ diyabetik + amilin (STZ A), nakil yapılan (TX), nakil yapılan + amilin (TX A), STZ diyabetik + nakil yapılan (STZ TX) ve STZ diyabetik + nakil yapılan ve amilin (STZ TX A) olmak üzere toplam sekiz grup oluşturuldu. Planlanan gruplara göre [STZ enjeksiyonundan (Sigma Aldrich 55 mg/kg) 4-5 gün sonra, nakli (700±100 adacık) takiben (0. gün) ve amilin enjeksiyonundan (Bachem 30 µg/kg) iki saat sonra)] üç günlük kan alımı ve glikoz ölçüm takibi yapıldı. İnterlökin-1b ölçümü serumdan lumineks yöntemiyle, adacık nakli ise genel anestezi altında laparotomik cerrahi ile vena portadan karaciğere yapıldı. Bulgular: Kontrol grubuna göre; TX A, STZ A, STZ TX A gruplarının (p<0.01, p<0.05, p<0.05), TX grubuna göre, TX A grubunun (p?0.001) ve STZ grubuna göre, STZ TX A grubu 1. gün IL-1b değerleri anlamlı düzeyde arttı (p<0.05). Glisemi düzeyleri, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, A ve TX A gruplarında azaldı (p<0.01, p<0.001). TX A grubu da, A grubuna göre daha düşük 1. gün glikoz düzeylerine sahip idi (p<0.05) (*p<0.05, **p<0.01, ***p<0.001). Sonuç: Nakil sonrası özellikle TX A grubunda görülen IL-1b artışı, amilin birikiminin olası zararlı etkilerini göstermektedir. Ancak, eş zamanlı glikoz düşüşü amilin ve reddedilmeyen adacıkların glikoregülatör rolüne bağlı olabilir. Amilin mekanizmasının daha fazla araştırılması gerekmektedir.