XQuick Search
Influence of İnterferon a-2a Treatment on Monocyte Subsets in Patients with Uveitis
Fehim Esen1, Özlem Türkyılmaz2, Veysel Aykut2, Haner Direskeneli3, Günnur Deniz2, Halit Oğuz2, Esin Çetin Aktaş11Istanbul University, Aziz Sancar Institute of Experimental Medicine, Department of Immunology,Istanbul,Turkey2Istanbul Medeniyet University Medical Faculty, Department of Ophthalmology, Istanbul, Turkey
3Marmara University, School of Medicine, Department of Internal Medicine, Division of Rheumatology, Istanbul, Turkey
Introduction: Interferon a is a type-I interferon molecule with antiviral and antineoplastic properties. Interferon a treatment is also used in the management of uveitis and believed to have immunomodulatory properties demonstrated by increased number of regulatory T cells. The aim of this study was to define the influence of interferon a-2a treatment on monocyte subsets in patients with uveitis. Materials and Methods: Six patients with uveitis and 7 healthy control subjects were included in this study. Blood samples were obtained from the uveitis patients before treatment with interferon a-2a and at the 1st month of treatment (or at clinical remission). Peripheral blood mononuclear cells were stained with anti-CD16, anti-CD14, anti-PD-1, anti-CTLA-4, anti-LAG-3, anti-TIM-3 and anti-TIGIT antibodies and analyzed with flow cytometry. Data were analyzed with FlowJo software and statistical analysis was performed with SPSS 21.0 software. Results: Six patients with uveitis (5 Behçet’s, 1 Eales disease, mean age: 29.0±3.8 years, 4 male, 2 female) and 7 healthy control subjects (mean age: 28.4±4.9 years, 3 male, 4 female) were included. The number of CD14+CD16- classical monocytes were increased and CD16+ non-classical monocytes were decreased in patients with active uveitis compared to controls (p=0.037 and p=0.045) and this difference disappeared after treatment with interferon a-2a. There was no difference in immune checkpoint receptor expressions between groups at baseline. PD-1 expression increased significantly after interferon a-2a treatment (p=0.01). Conclusion: Interferon a-2a treatment increases the ratio of non-classical monocytes and their expression of PD-1. These changes may be associated with the previously demonstrated immunomodulatory effects of interferon a-2a in patients with uveitis.
Keywords: Monocyte, Behçet’s disease, uveitis, interferon a, PD-1Üveit Hastalarında Interferon a-2a Tedavisinin Monosit Alt Grupları Üzerine Etkisi
Fehim Esen1, Özlem Türkyılmaz2, Veysel Aykut2, Haner Direskeneli3, Günnur Deniz2, Halit Oğuz2, Esin Çetin Aktaş11Istanbul University, Aziz Sancar Institute of Experimental Medicine, Department of Immunology,Istanbul,Turkey2Istanbul Medeniyet University Medical Faculty, Department of Ophthalmology, Istanbul, Turkey
3Marmara University, School of Medicine, Department of Internal Medicine, Division of Rheumatology, Istanbul, Turkey
Giriş: İnterferon a antiviral ve antineoplastik etkileri olan bir tip 1 interferon molekülüdür. İnterferon a ayrıca üveit tedavisinde de kullanılmakta olup, bu tedavinin immünomodulatuvar etkisi olduğu düşünülmektedir. Interferon a-2a tedavisinin bu hastalarda regülatör T hücrelerini arttırdığı bildirilmiştir. Bu çalışmanın amacı interferon a-2a tedavisinin üveit hastalarında monosit alt grupları üzerindeki etkisini tanımlamaktır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya üveiti olan 6 hasta ile 7 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Üveit hastalarından kan örnekleri interferon a-2a tedavisine başlanılmadan önce ve tedavinin 1. ayında (veya klinik remisyon sonrasında) alındı. Periferik kan mononükleer hücreleri anti-CD16, anti-CD14, anti-PD-1, anti-CTLA-4, anti-LAG-3, anti-TIM-3 ve anti-TIGIT antikorları ile boyandı ve akan hücre ölçer ile analiz edildi. Veriler FlowJo yazılımı ile değerlendirildi ve istatistiksel analiz için SPSS 21.0 yazılımı kullanıldı. Bulgular: Üveiti olan 6 hasta (5 Behçet, 1 Eales hastalığı, yaş ortalaması: 29.0 ±3.8 yıl, 4 erkek, 2 kadın) ile 7 sağlıklı kontrol (ortalama yaş: 28.4 ±4.9 yıl, 3 erkek, 4 kadın) çalışmaya katıldı. Aktif üveiti olan hastalarda sağlıklı bireylere kıyasla CD14+CD16- klasik monosit alt grubu artmış ve CD16+ klasik olmayan monosit alt grubu ise azalmıştı (p=0.037 ve p=0.045), ancak bu fark interferon a-2a tedavisi ardından kayboldu. Başlangıçta gruplar arasında immün kontrol noktası reseptörü ekspresyonu açısından anlamlı fark yoktu. İnterferon a-2a tedavisi ardından PD-1 ekspresyonu anlamlı olarak artış gösterdi (p=0.01). Sonuç: İnterferon a-2a tedavisi klasik olmayan monosit alt grubunu ve monositlerin yüzeyinde PD-1 ifadesini artırmıştır. Monositlerde tespit edilen bu değişimler interferon alfa-2a tedavisinin üveit hastalarındaki immünomodulatuvar etkisi ile ilişkili olabilir.
Anahtar Kelimeler: Monosit, Behçet hastalığı, üveit, interferon alfa, PD-1Manuscript Language: English
